Rattanowe trzcinki

Rattan lub ratong jest to liana palmowa (Calamus rotang), ale ostatnio określa się w ten sposób różne gatunki z rodzaju Calamus, rosnące one w wilgotnych lasach tropikalnych Azji, na obszarze rozciągającym się od południowych Chin po wyspę Fidżi na Pacyfiku. Długoś pędów dochodzi do 200 m a ich średnica nawet do kilkudziesięciu cm pierzaste liście osiągają długość 1-2 m. Rattan po wyschnięciu jest bardzo elastyczny i giętki, daje się formować na różny sposób, a także jest bardzo przyjemny w dotyku. Cywilizacja malajska zwana jest niekiedy “cywilizacją rattanu”, gdyż z rośliny tej wykonywano dosłownie wszystko od nici i lin poprzez meble szkielety domów po wiszące mosty (do dziś istnieją w indyjskiej prowincji Asam) i to bez użycia gwoździ wszystko wiązano cienkimi włóknami rattanowymi. Pierwsze meble z ratanu powstały już w starożytności - zachowały się egipskie z 1600 r pne, natomiast w Europie rattan znany jest od czasów kolonialnych. Obecnie w powszechnym użyciu są rattanowe meble, drobna galanteria i trzcinki.
 

Trzcinka przez wiele lat była symbolem kary i wychowania a koniec końców wielkiej gałęzi BDSM – spankingu. Jako środek wychowawczy używana była w szkołach w Anglii skąd przywędrowała do Francji i Szkocji. I dalej na Europę w zasadzie, całkiem do niedawna, używana była w szkolnictwie całego świata. Trzcinki wykonywane z rattanu, są bardzo elastyczne, po skręceniu w kabłąk rozprostowują się. Jest to jednak drewno, więc przy przesuszeniu robi się krucha i może się łatwo złamać, dlatego przed użyciem powinna być dobrze wymoczona, po namoczeniu najlepiej trzymać je w wazonie z wodą.
Uderzenie takim narzędziem jest naprawdę bolesne a jeżeli się umie, nie zrobi się krzywdy karanej osobie.